زن های معمولی را بیشتر درک کنید!!
زن معمولی نمیتواند هفت قلم آرایش کند تا به چشمتان بیاید!!
یا کفش 7سانتی پا کند،
او معمولی است،
با کتانی و تنها رژ قرمز هم جذاب میشود!!
زن های معمولی را بیشتر دوست بدارید،
آنها دلشان را هرجایی جا نمیگذارند.
شاید سالها عاشقتان باشند
اما
به زبان نمی آورند تا به عشقشان اعتراف کنید!!
معمولی ها بهترند،
بدون حاشیه،
بلد نیستند یک چیپس را با ده گاز بخورند،
در عوض پایه ی صبحانه های روز جمعه تان هستند!!
این زن ها موی سرشان را خودشان میبافند،
نه از سر دلبری و دلدادگی،
از سر آراسته بودن ظاهرشان!!
زنی که ناخن های لاک زده ندارد،
اما رنگین کمان دلش را برای روز های مهتابی با تو بودن کنار گذاشته است!!
این زن ها خیلی دوست داشتنی اند،
چون تو را برای خودت میخواهند
نه عاشق جیبتان میشوند،
نه دل باخته لکسوس زیر پایتان هستند!!
اینها همان هایی هستند که حاضرند زیر باران بی چتر با معشوقشان قدم بزنند!!
زن های معمولی، ساده اند ..

موارد رفتاری و گفتاری بسیاری برای بهبود روابط زوجین و استحکام ریشه های نهاد خانواده وجود دارد که رعایت آن کمک زیادی به اغنای خانواده خواهد کرد و این خانواده سرشار از عاطفه و محبت و خالی از عقده های تامین نشده کمک زیادی به ترویج رفتار عفیفانه در جامعه خواهد کرد. دراین جا به ده مورد کاربردی که اجرای آن در روابط بین زن و شوهر مفید است؛ اشاره می شود:

 
۱- ارتباط با همسر: به دختران و پسران باید ابراز محبت کردن به همسرشان را آموخت. عواملی که مانع ابراز علاقه می شود: عدم معرفت، حجب وحیا (بیشتر از جانب زنان) و غرور بی جا (بیشتر از جانب مردان) می باشد. ابراز محبت از شدت بسیاری از مشکلات زندگی می کاهد.
 
۲- رازداری: نباید به کسی اعتمادمطلق کرد و اسرار زندگی را بیان کرد. در هر حالتی اجازه تجاوز به کسی در زندگی داده نشود. از موارد مهم اخلاقی که باید اشاره کرد این است که رازگویی باعث کاهش درجه ایمان می شود.
در چه مواردی زن و شوهر رازهای زندگی خود را برای دیگران مطرح می کنن؟
◄وقتی ارتباط عاطفی کم باشد، کمتر با یکدیگر صحبت می کنند و رازهای خود را برای دوستان و افراد دیگر بازگو می کنند.
◄اگر یکی از زوجین جنبه انتقاد نداشته باشد، انتقادها بازگو نمی شود و برای دیگران بیان می شود.
 
۳- جرو بحث: جروبحث باعث دلخوری و کاهش تفاهم می شود. ممکن است یک طرف مسئله ای را بگوید و بر آن پافشاری بکند، طرف مقابل هم ایستادگی می کند که به مشاجره ی لفظی می کشد. دراین مورد جدل برسر حق یا باطل نیست، بلکه بر سر خود و نوعی خودخواهی است.
در آغاز اگر هدف اثبات حق باشد در ادامه برای نشان دادن حرف خود و خصومت می شود. باید یک طرف از بحث خودداری کند و بی علاقگی خود را نشان دهد.
از سخنان امام علی(ع) است که از ستیزه و خصومت بپرهیزید که دل ها را بیمار و نفاق را می رویاند.
 
۴- عفو: دوطرف باید گذشت نسبت به طرف مقابل داشته باشند، وقتی ازطرف یکی اتفاقی و رفتاری سربزند طرف مقابل اورا ببخشد. غرور بی جا باعث نبخشیدن طرف مقابل می شود. در حقیقت قهرهای طولانی مدت، زوجین را از زندگی صمیمی دور می کند.
در برابر خطای دیگری باید عیب های او را بپوشانیم و فرصتی به او دهیم تا خطای خود را جبران کند در نتیجه آرامش در خانواده به جای تنش بوجود می آید.
 
۵- انتقاد: نکاتی که در هنگام انتقاد کردن از شوهر و همسر باید رعایت کرد.
◄انتقاد در خلوت باشد تا طرف مقابل خوار نشود.
◄از همه جهات انتقاد نکنیم و فقط یک موضوع را بیان کنیم.
◄برای انتقاد از طرف مقابل ابتدا با مهربانی و بدون توهین جنبه مثبت او را بگوییم تا اطمینان وی جلب شود و بعد انتقاد را بیان کنیم. دراین صورت مقاومت طرف مقابل برای پذیرش مطلب کمتر است.
◄انتقاد را غیرمستقیم بگوییم. به عنوان مثال: آیا بهتر نبود….؟
 
۶- خشونت: کسی که اخلاق نیکویی ندارد، زندگی را برای همسرش به دور از صمیمیت تبدیل می کند در چنین خانواده ای نباید انتظار پرورش فرزندان سالم را داشت. اگر یکی از زوجین فرد عصبی است دیگری او را تحریک نکند و در یک فرصت مناسب او را از تکرار خشونت برحذر دارد.
◄آثارخشم؛ هرچه آگاهی بیشتر، اراده انسان برای مقابله با آن قوی تر است. خشم در سلامت جسم و روح آثار ویرانگری دارد و عوارض مهمی به دنبال دارد. در بعد اجتماعی، از محبوبیت و شخصیت فرد می کاهد.گاه لحظه ی عصبانی شدن مشکلاتی برای انسان بوجود می آورد که جبران آن آسان نیست و معمولا پشیمانی به دنبال می آورد.
 ◄تمرین مهارخشم؛ برای کاهش این حالت بهتر است فرد موقعیت خود را تغییر دهد. مثلا اگر نشسته است بایستد و بلافاصله واکنش نشان ندهد و وقفه ای ایجاد کند که در کنترل خشم موثرتر است.
 
۷- مثبت گرایی: یکی از نکاتی که همیشه اکثر ما آن را به فراموشی میسپاریم مثبت گرا بودن است در زیر به دو شیوه مثبت گرا بودن اشاره می کنیم .
◄وقتی باطنی زیبا داشته باشیم خصوصیات همسر خود را زیبا می بینیم. حتی برخی معایب او به نظر نمی آید.
◄اگردوست داریم جنبه ای در همسرمان پررنگ تر شود به او تلقین مثبت کنیم. مثلا بگوییم:”من شخصیت صبور تو را در برخورد با مشکلات تحسین می کنم. من یقین دارم در برابر مشکلات از پای در نمی آیی.”

۸- رشد یکدیگر: یک مورد مهم در روابط صحیح بین زوجین اهمیت دادن به رشد و پیشرفت یکدیگر است.
◄خانواده ای موفق است که بال همسر و عامل پیشرفت او می شود. همسرش را در مدارج عالی علمی یاری می کند و در آخر یا طرف مقابل قدردان اوست و متواضع تر می شود و یا تحصیلات بالا را مانع تفاهم می دانند.اما فرد با نگاه به گذشته می فهمد یک فرد دیپلمی بوده که با کمک همسرش پزشک خطاب می شود.
◄خانواده ای که نه تها بال نیستند بلکه وبال هستند. فعالیت های همسر را سلب و جرات را از او می گیرند. به طور مثال اگر همسرش می خواهد برای چند روز کاری به ماموریتی برود با بهانه گیری و بدخلقی های زیادی مانع او می شود چنین خانواده ای که وبال هم هستند هیچگاه به آرامش نمی رسند.
نکته ای که باید در نظر گرفت این است که عمل باید با گفتار هماهنگ باشد و از صمیم قلب خود را خواهان پیشرفت همسر بدانیم. عواطف خیلی شدید مانع پیشرفت همسر می شود، بنابراین باید محبت سالم و صحیح داشته باشیم.
 
۹- مشارکت:
مشارکت در شرایط عادی: زن و شوهر باید یار یکدیگر باشند و زن همسرش را در مسائل مربوط به کار و بیرون مشاوره دهد و مرد هم همسرش را در امور منزل و تربیت فرزندان کمک کند. مردها نباید فکرکنند فقط شغل بیرون ارزش دارد.
مشارکت در شرایط ویژه: دراین شرایط باید شناختی از طرف مقابل داشت و باتمامی امکانات کمک او کرد.
شرایط ویژه خانم ها:کثرت اولاد، بیماری، از دست دادن فرزند، شاغل بودن همسر؛
شرایط ویژه آقایان: چندشغله بودن، بیماری، ماموریت کاری، ورشکستگی و بیکاری؛
 
۱۰- نیازهای جنسی: ابراز محبت به مردان از سوی همسر این است که نیازهای جنسی آنان را برآورده سازند. بهترین زن کسی است که کنار همسرش بی حیا و در جمع با حیا باشد. اگر مرد در روابط جنسی احساس رضایت کند، حاضر است که به نیازهای عاطفی زن به خوبی پاسخ گوید. اهمیت ارضای غریزه در زندگی زناشویی از آن جهت است که دو طرف از نظر روحی آرامش و رضایت کامل داشته باشند. در ارضای این غریزه باید اعتدال را برقرار کرد و زیاده روی در این امر فرسودگی جسم و روح را در پی دارد.
در این جا به نکاتی اشاره شد که باعث ارتباط بهتر و اصولی زوجین در محیط خانواده می شود و از اختلاف و درگیری که ناشی از تفاوت آن دو می شود؛ جلوگیری می کند و افزایش تفاهم را به دنبال خود می آورد. متاسفانه بسیاری از افراد به این موارد و شیوه ها آگاهی دارند ولی به دلایل مختلف از اجرای آن در زندگی خود طفره می روند. شما با اجرای این ده روش به مرور در زندگی به احساس آرامش فردی دست پیدا خواهید کرد.

کاری از گروه خانواده باحجاب

زن تنها خود به راهی نمی‌رود، مردها را در آن راه می‌برد

تنها مطلب این نیست که زنان نیمی از جمعیت کشورند؛ نباید به این قضیه به چشم کمّیت نگاه کرد. بله، زنان نیمی از جمعیت کشورند؛ اما تأثیر زن ـ تأثیر این نیم جمعیت ـ در سرنوشت این کشور، آن وقتی که بخواهند در سرنوشت دخالت کنند، بیش از تأثیر نیمی از کل جمعیت در سرنوشت است. یک وقت است که ما مجموعه‌ای از انسان‌ها را در نظر می‌گیریم، نیمی از آن‌ها نقشی به قدر پنجاه درصد دارند، مسألة زن در جامعه این‌گونه نیست؛ بالاتر از این‌هاست.اگر زنان در یک جامعه، به فکری مؤمن بشوند و در راهی قدم بگذارند و علی‌رغم موانع آن راه را ادامه بدهند، تأثیر آن‌ها بر روی فرزندان، همسران، حتّی برادران و پدرانشان، یک تأثیر تعیین کننده و سازنده است. آن که جوانان را تربیت می‌کند و در راه‌های گوناگون قرار می‌دهد ـ در درجة اول ـ مادر است. البته عوامل دیگر نقش دارند، نقش‌های زیادی هم دارند؛ اما نقش مادر از آن نقش‌ها کم‌تر نیست و در مواردی بیش‌تر است. زن تنها خود به راهی نمی‌رود، مردها را در آن راه می‌برد. اهمیت تفکر زنان در یک جامعه، در این است!

(بیانات امام خامنه‌ای در دیدار بانوان هرمزگان، 29/11/76 - نقش و رسالت زن، ج5، ص43، انتشارات انقلاب اسلامی)

امام خمینی : شغل تربیت فرزند، از همه شغلها بالاتر است

شما خانمها به طوری که حالا خودتان می‌گویید معلم هستید؛ دو شغل شریف دارید. شما خانمها دو تا شغل بسیار شریف دارید.

یکی شغل تربیت فرزند، که این از همه شغلها بالاتر است. یک فرزند خوب شما اگر به جامعه تحویل بدهید، برای شما بهتر است از همه عالَم. اگر یک انسان شما تربیت کنید، برای شما به قدری شرافت دارد که من نمی توانم بیان کنم. پس شما یک شغلتان این است که بچه‌های خوب تربیت کنید. دامن مادرها دامنی است که «انسان» از آن باید درست بشود. یعنی اول مرتبه تربیت، تربیت بچه است در دامن مادر؛ و برای اینکه علاقه بچه به مادر بیشتر از همه علایق هست و هیچ علاقه‌ای بالاتر از علاقه مادری و فرزندی نیست. بچه‌ها از مادر بهتر [مسائل‌] را اخذ می‌کنند. آنقدری که تحت تأثیر مادر هستند، تحت تأثیر پدر نیستند، تحت تأثیر معلم نیستند، تحت تأثیر استاد نیستند. از این جهت بچه هایتان [را] در دامنتان تربیت اسلامی، تربیت انسانی بکنید تا وقتی تحویل می‌دهید شما این بچه را به دبستان، یک بچه صحیح، اخلاق خوب، آداب خوب؛ آنطور تحویل بدهید.

(صحیفه امام، ج‌8، ص: 90 |در جمع بانوان فرهنگی و معلم| 21 خرداد 1358)

منبع : بیان معنوی ،ناشنیده‌هایی از «امام»دربارۀ «زنان»

گزیده ای از دومین نشست تخصصی انجمن علمی دانشجویی مطالعات زنان دانشگاه ادیان و مذاهب با موضوع «بررسی حق تحصیل و اشتغال زنان از منظر حقوق و اخلاق» در تاریخ 19 اسفند ماه 95 در سالن امام موسی صدر دانشگاه ادیان و مذاهب با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر جواد حبیبی تبار عضو هیات علمی جامعه المصطفی و دکتر علیرضا پنداشته پور رئیس شعبه ۲۳۴ محاکم خانواده تهران برگزار گردید.

ابتدا باید به این پرسش پاسخ داداصولاً خروج زن بدون اجازه شوهر حرمت ذاتی و یا حرمت تبعی دارد؟ این مساله دائر مدار بحث دیگری است. اگر این خروج حرمت ذاتی داشته باشد و شغل زن مستلزم خروج بدون اذن از ناحیه شوهر باشد قابلیت منع را پیدا می‌کند اما اگر اشتغال بانو در منزل باشد دو صورت دارد: اگر منافات با کمال استمتاع شوهر از زن داشته باشد می‌گوییم چنین اشتغالی محل اشکال است اما اگر چه اشتغال داخل منزل باشد و منافاتی با کمال استمتاع همسر نداشته باشد بگوییم چنین اشتغالی مجاز است. این مربوط به جایی است که خروج زن بدون اجازه شوهر را دارای حرمت ذاتی بدانیم.اما اگر خروج زن از خانه حرمتش ذاتی نباشد بلکه استمتاع از شوهر واجب است و خروج بی اذنی که منافات با حق استمتاع شوهر پیدا کند ممنوع است. زمانی که خانم قرارداد ازدواج را پذیرفت، پذیرفته است که باید نیازهای جنسی همسرش را تأمین کند و باید کاری که با این تعهد منافات داشته باشد مرتکب نشود.اگر شوهر به سفر طولانی‌مدت برود مثلاً شش ماه در منزل حضور ندارد. طبق مبنای دوم چنین چیزی منتفی است یعنی زمانی می‌تواند بگوید از خانه بیرون نرو که حضور او و نیاز او به بهره‌گیری جنسی مطرح باشد. در صورت دوم وقتی خروج از منزل حرمت ذاتی ندارد مفهومی ندارد که بگوییم شوهری که حضور ندارد می‌تواند همسرش را از اشتغال نهی کند. زمانی که این نهی ناممکن شد اشتغال در زمان نیز ناممکن نخواهد بود زیرا بازگشت اشتغال و عدم اشتغال در فقه متفرع بر حرمت خروج از منزل است و این تفریع است که کارساز است و باید از این زاویه مورد بحث قرار گیرد.

درماده1117 قانون مدنی چنین آمده است که «شوهر می‌تواند زن خود را از حرفه یا صنعتی که منافی مصالح خانوادگی یا حیثیات خود یا زن باشد منع کند»؛ یعنی برای این مساله سه شرط قرار داده است و گفته اگر این سه شرط محقق شد می‌تواند همسر خودش را منع کند:

۱- مخالف مصالح خانواده باشد؛ این قضیه مربوط به زن نیست و تمام خانواده را در بر می‌گیرد.

۲- مخالف حیثییات مرد باشد.

۳- مخالف حیثیات زن باشد.

تبصره‌ای که ذیل این ماده پیشنهاد شده این است که «شوهر در موارد ذیل در صورتی که مصداق صدمه وارد شدن نباشد نمی‌تواند مانع از اشتغال زن شود:

۱- اشتغال زن ضمن عقد ازدواج یا عقد لازم دیگر شرط شده است یا عقدی مبنی بر آن وارد شده است

۲- زن قبل از ازدواج به کار برای غیر متعهد بوده و زمان تعهد تمام نشده باشد

۳- زن بعد از ازدواج با اذن شوهر به کار برای دیگری متعهد شده و مدت تعهد تمام نشده باشد.

در واقع لسان قانون لسان محدود کردن چنین اختیاراتی در راستای اشتغال بانوان است و اصل آن است که اشتغال برای بانوان حق است و مرد نیز علی الاطلاق نمی‌تواند او را از این حق محروم کند. در بعد فقهی نیز ما نظریه آیت‌الله سیستانی را ترجیح می‌دهیم که خروج زن از منزل شوهر علی الاطلاق حرام نیست بلکه محدود به مسائل منافات پیدا کردن با استمتاع مرد است که این مسائل فقهی مرز محدودی دارد و گسترده نیست. بنابراین نمی‌توان زن را از حق اشتغال محروم کرد.

منبع:http://ijtihadnet.ir