«خوشگل من» ،«خوش تیپ من»، «عزیز دل عمه»، «عشق منی تو»، «دوستت دارم»؛ با هر جمله ای که می گویم گریه اش کمی کمتر می شود و این گونه در کم تر از یک لحظه گریه اش تمام شده لبخندی شیرین بر لبانش نقش می بندد، آن هم از آن لبخندهایی که تا بناگوش دررفته و دندان های خرگوشی اش خود نمایی می کنند. یک سال و نیمه است، اطرافیان معتقدند زیاد گریه میکند اما کافی است به محض آنکه شروع به گریه کرد قربان صدقه اش بروی، در لحظه، ذوق و خنده جای گریه را میگیرد؛ اگر کمی دست و دلباز باشی و همین طور قربان صدقه ها را ادامه بدهی از سر ذوق شروع می کند به دست زدن و اگر دو بیت شعر هم چاشنی اش کنی شروع می کند برایت می چرخد! این دیگر یعنی آخر ذوق و شوق.

بیان احساسات مثبت روح هر شخصی را نوازش می دهد؛ آدم ها بدان نیاز دارند، برایشان آرامش  می آورد، حس پذیرش، مهم بودن، دوست داشته شدن، به قول مشاورها«پذیرش بی قید و شرط»؛ پذیرشی که مشروط به انجام عملی یا گفتن سخنی یا چیز خاصی نیست بلکه بدون هیچ قید و شرطی علاقه ی ما را به شخص مقابل بیان میکند. مهم نیست شخص مقابل کودک یک سال و نیمه باشد یا فرزند دبیرستانی ما یا همسرمان؛ مهم نیست که او بداند دوستش داریم یا نداند؛ مهم آن است که آدم ها نیاز دارند هر چند وقت یکبار این جملات را بشنوند. در بیان احساسات به اعضای خانواده چرتکه نیندازیم.

 روایتی مبنی بر ممنوع بودنِ ازدواج با دخترانِ چشم آبی نیافتم. از قضا در کتابِ اصول كافي/ج5/ص336 از قولِ حضرت رسول می خوانیم: “تَزوَّجوا الزُّرقَ فإنّ فيهنَّ اليُمنَ". یعنی با چشم آبی ازدواج کنید چون در آنها یُمن و برکت است. بی دقتی در ترجمه دو حدیث، باعث شده به غلط تصور شود دخترانِ چشم آبی، نحس و پلیدند:

شاید تعبیرِ “إيّاكم و خَضراءَ الدِّمَن‏” به معنای “بپرهیزید از سبزیِ مزبله” که از پیامبر اکرم نقل شده زمینه این تصور غلط را ایجاد کرده که ازدواج با دخترانِ چشم سبز و چشم آبی ممنوع است! اما باید دقت کرد که خودِ پیامبر در ادامه روایت، تعبیرِ “خضراء الدِّمَن‏” را اینگونه معنا می کنند: “المَرأةُ الحَسناءُ في مَنبِتِ السّوءِ". یعنی زنی زیبا که در خانواده بد رشد و نمو کرده. پس “خضراء الدِمَن"، چشم سبز نیست.

 وسائل الشيعة/ج20/ص35: “لاتَزَوّجَنَّ شَهبَرَةً". یعنی با شهبَره ازدواج نکنید. خودِ روایت در ادامه شهبره را اینگونه معنا میکند: “أمّا الشَّهبَرَةُ فالزَّرقَاءُ البَذِيَّةُ"؛ یعنی زنِ چشم آبیِ بد زبان. پس روایتِ فوق ازدواج با آن دسته از چشم آبی هائی که بد زبان هستند را نهی کرده و نه هر چشم آبی ای را. داشتن چشمان آبی کنایه از زیبائی است. حدیث فوق در صدد رساندن این پیام است که فقط زیبائی ملاک نباشد، اخلاقِ همسر اگر نیکو نباشد ازدواج با او به صلاح نیس. گرچه زیبارو باشد.

 بی دقتی در ترجمه روایات، گاهی تولید شبهه میکند و مستمسکی میشود در دستِ معاندان برای مقابله با اسلامِ عزیز… .

 شرط نیک بختی زن و مرد

شرط اصلی برای سعادت و نیک بختی زن و مرد حرکت کردن در مسیرصحیح الهی تا رسیدن به اهداف خود است. در این بین زنان علاوه بر مسئولیت اجتماعی به تربیت نسل نیز می پردازند. یعنی دارای دو مسئولیت الهی هستند. یکی در قبال خود و شناخت آن و دیگری تربیت نسل آینده. اگر یک زن در راه شناخت حقوق خود مستحکم باشد و بتواند رسالتی را که بر دوش خود دارد تا سر حد ممکن به طور صحیح انجام دهد به طبع  پنجره ای رو به سعادت برای خود می‌گشاید.در جامعه امروزی زن به عنوان تکمیل کننده شخصیت اخلاقی فرد بار سنگینی را بر دوش دارد. او با ایمان و تقوای خود می‌تواند مکتبی بسازد که هر کسی لیاقت حضور در این مکتب الهی را پیدا نکند .

مسئولیت پذیری زنان
تربیت نسل مهم‌ترین نقش زنان است. جامعه در این مسیر حساس باید پشتیبان و حمایت‌کننده زنان در عرصه اجتماع باشد و حقوقی مناسب را در مقایسه تکالیف سنگین‌شان واگذار کند و در این صورت زن هم به مسئولیت اجتماعی فارغ از اشتغالش می‌رسد و هم به مسئولیت خانوادگیش و چه خوب می‌شود اگر دولت‌ها حقوقی برای زنان خانواده‌دار در نظر بگیرند تا آنان بدون دغدغه معاش و رسیدن پول همسر به هزینه‌های خانواده، به درستی ایفای نقش کنند.مسئولیت‌پذیری زنان در عرصه‌های مختلف اجتماعی نمونه بارز کسانی است که جایگاهی بس والا دارند و در راه رسیدن به مقام از هر لغزشی گریزانند. در موقعی که اصلاح جامعه به اصلاح فرد وابسته است اصلاح و تغییر یک فرزند نیز بی تأثیر از خانواده به ویژه زن در زندگی نیست. زن موجودی توانا است که می‌تواند در حیطه ظهورش مردانی با ایمان و با تقوا را در دامان خود پرورش دهد.این اراده قوی اوست که موجب عبور از میان راه‌های سخت و پر تلاطم می‌شود. خداوند هیچ گاه یک زن را بدون اهدافش خلق نکرده و به تبع در آفرینش خود هدفی داشته است. زن مهم‌ترین رکن هر خانواده است. زندگی بدون رکن اصلی صدمات جبران‌ناپذیری را به دنبال خواهد داشت.

اهمیت جایگاه زنان
زن زیر بنایی‌ترین پایه‌های اخلاقی را در یک جامعه رقم می‌زند و با استفاده از پایگاه اجتماعی مختلف نقش‌های گوناگونی را عهده دار می‌شود که در نهایت منجر به ترویج عدالت خواهد شد.حضور یک زن در تمام لحظات زندگی و از ابتدای خلقت تاکنون مأنوس رفتار نیک مردان شده است.  صحنه‌های اجتماعی مملو از زنان با توانمندی‌هایی است که پا به میدان گذاشته‌اند و هر یک نقش سازنده‌ای را به عهده داشتند.اسلام کار کردن زنان در سطح جامعه را مجاز و همیاری آن‌ها را در زندگی مشترک ضروری می‌داند اما در این میان حد و حدودی را برای یک بانو در نظر گرفته است. طبق قوانین زنان ملزم به رعایت یک سری عرف و فرهنگ هستند .

تفاوت میان حقوق زن و مرد

زن مسلمان نسبت به قوانین کشور خود مسئول است. همچنین زنان جامعه باید با در نظر گرفتن مسئولیتی که در قبال خانواده خود دارند به اشتغال بپردازند تا امکان بروز هر گونه مشکلی را در بطن خانواده به صفر برسانند.
بر اساس خصلت زنانه باید حقوقی در دایره مسئولیت‌های آن‌ها در نظر گرفته شود. البته رعایت حقوق در بین زن و مرد با یک سری اختلاف رو به رو است.عدم انتخاب زنان به عنوان رهبر، بحث بر سر قاضی نشدن یک زن و مباحثی دیگر همچون دیه زن و مرد، گواهی دادن زنان در برخی از موضوعات در دادگاه که برای هر یک قوانینی در نظر گرفته شده و برخی به خاطر جنسیت لطیف و احساسی بودن زن را جایز به این انتخاب نمی‌دانند. بنابراین در یک نگاه کلی می‌توان مشاهده کرد که در برخی موارد تفاوت‌هایی در قبال حقوق اجتماعی زنان در برابر مردان وجود دارد. شاید در اصطلاح به راحتی بر زبان جاری شود اما از لحاظ کاری تنها یک شعار به شمار می‌رود و حقوقی را به نفع زنان جامعه عوض نمی‌کند.
زن و مرد اگر چه هر دو آفریده خدا هستند اما تفاوت ها و تناقض‌هایی با هم دارند. شاید همین نیز بهترین دلیل برای پذیرش مسئولیت اجتماعی زنان در اسلام است .برای دقایقی چشمانت را ببند و نگاهی به درونت بینداز. هنگامی که رؤیای خود را دنبال می کنی، ممکن است دیگران تصور کنند که تو رنجور و ناتوانی اما آنچه دیگران فکر می‌کنند مهم نیست و در عرصه های اصلی قدرت فرهنگی‌ات که خداوند آن را به تو عرضه داشته، درست و در راه الهی قدم بردار. بانو تنها چیزی که حقیقت دارد احساس تو به عنوان یک زن نسبت به خودت است. هر آنچه که فارغ از تعاریف غلط رسانه‌های شرق  و غرب هستی تو را بهترین خواهد کرد.

امروزه به دلیل تغییر شیوه زندگی و ورود زنان به عرصه اجتماعی و بازار کار، تغییرات چشمگیری در محیط خانواده رخ داده است ، از جمله مشارکت زن و مرد در کارهای خانه، کم شدن وقت تفریح و بازی برای بچه ها، محدود شدن ارتباطات فامیلی و خانوادگی به علت درگیری های شغلی، و سپردن امور تربیتی بچه ها به پرستار؛ پدیده ای به  استخدام پرستار کودک در بسیاری از شهرها رایج شده، این در حالی است که هنوز فرهنگ آن در جامعه جا نیفتاده است….

در گذشته بخش عمده ای از تربیت کودک فقط به عهده مادر بود. اما این فرهنگ  تغییر کرده ومی توان گفت  تربیت کودک در خانواده مشارکتی شده است؛ یعنی پدر هم به اندازه مادر در این موضوع دخیل است. همچنین این وظیفه از ۳ سالگی به مهدکودک و  نهادهای آموزشی و گاها به خانواده مادر و یا پدر و افراد متعدد حاضر در خانواده واگذار می شود. و به همین ترتیب  پرستار هم کم کم وارد خانواده شد تا بتواند وظایف مادر را در غیاب او انجام بدهد.

 اگر شما هم جزء آن دسته مادرانی هستید که با توجه به شرایط کار تان مجبور هستید ساعاتی از روز کودک نازنینتان را با پرستار تنها بگذارید و تربیت دختر یا پسر عزیزتان برایتان مهم است ،بهتر است قبل از انتخاب پرستار نکات زیر را مدنظر داشته باشید زیرا از قدیم گفته اند بچه عزیزه اما تربیتش عزیزتره…

خصوصیات پرستار خوب

 1- اندام بدنی مناسب و نداشتن معلولیت یا نقص است.

2- پرستار بهتر است خودش مادر یا متاهل باشد.

3- نیازهای روانی وی برآورده شده و سلامت روانی نسبی داشته باشد.

4- عصبی، پرخاشگر، وسواسی و دیگر اختلالات روانی نداشته باشد.

5- والدین بهتر است تحقیقات کاملی درباره پرستار و خانواده اش انجام دهند تا نسبت به حفظ امنیت روانی و جسمی کودک اطمینان حاصل کنند.
6- بهتر است پس از انتخاب پرستار، مادر در کنار پرستار باشد تا وی به نحوه تربیت و برخورد با کودک، شرایط محیطی خانه و… مسلط شود.

7- علاوه بر آن پرستار باید با سبک تربیتی خانواده آشنا شود تا بتواند کارش را بدون نقص ارائه دهد.مادر نیز باید با اخلاق پرستار آشنا شود تا بتواند با خیال راحت کودک را به وی بسپارد.

8- فرآیند آشنایی کودک با پرستار باید تدریجی رخ دهد تا کودک به یکباره با یک فرد غریبه در منزل تنها نماند.

9- همخوانی تنبیه و تشویق پرستار با والدین هم بسیار ضروری است.
10 - پرستار باید از نظر سبک تربیتی توجیه شود و تناقضات تربیتی با پدر و مادر نداشته باشد. او باید در برخورد، پوشش، غذاخوردن و… با والدین هماهنگ باشد و باسواد و به کار خود مسلط باشد. به خصوص که اگر برای خانواده ای تربیت درست کودک بیشتر مدنظر است حتما باید به پرستاری مراجعه شود که تام ملاک های یک تربیت درست اعم از توجه به رشد شخصیت کودک، تقویت اخلاقی، تقویت ایمان و حفظ حیا و عفاف در کودک را در نظر داشته باشد.
 11- نکته ی مهمی که خانواده ها باید توجه داشته باشند این است که برخلاف تصور عموم مردم رابطه پرستار و والدین بسیار مهم است زیرا به طور مستقیم روی کودک تاثیر می گذارد. متاسفانه در برخی خانواده ها پرستار به عنوان یک کارگر و یا مراقب کودک استخدام می شود و این نگرش اثر منفی روی تربیت کودک می گذارد. نکته این جاست که برخی والدین با پرستار رفتار مناسبی ندارند و گویی کارگری گرفته اند که از کودک نگهداری کند. چنین پرستاری رفتار والدین را به کودک منعکس می کند و طبعاً این رفتار شایسته نخواهد بود.

12-در آخر باید به یاد داشت که پرستار کودک در بهترین شرایط نیز نمی‌تواند مهر و محبت مادری را در حق کودک ادا کند و تنها به عنوان آخرین گزینه باید مطرح باشد. چرا که کودک با حس و خلق و خوی پرستار بزرگ می شود، نه پدر و مادر؛ همانطور که فرزند شیخ فضل الله در پایه چوبه دار بر شهادت پدر دست می زند که شیخ علت آن را نگهداری کودک توسط دایه و پرستار ناصبی برای چند روز می داند. به هر حال خلق و حیای کودک برگرفته از خلق و خوی پرستار است.

من آرزو دارم که خدا بهم دختر بده از بس که عاشق لباس های چین چینی دخترونه هستم . دختر بچه ها خیلی ملوسن. زلم زیمبوهاشون هم خیلی نازه. تازه خیلی هم شیرین زبون هستند.
هر کاری هم که بکنی دختر ها بابایی میشن. ولی پسر ها بیشتر مامانی هستند. تازه پسر بچه ها یه نمکی دارن که دختر ها با تمام زبون ریختن هاشون به پای اونها نمی رسن. من عاشق پسر بچه های تخس و شیطونم.
من اصلا به این چیزها فکر نمی کنم. برای همین خیلی برام دختر و پسر فرقی ندارن. ولی از اونجایی که عروس پسرزا تو خانواده شوهر یه قدر و قیمت دیگه ای پیدا می کنه، دلم نمی خواد دختر داشته باشم.

این روزها در جمع های دور همی که بحث به بچه و دختر و پسر دار شدن می کشد، جملاتی از جنس عبارات بالا بسیار شنیده می شود. جملاتی که ناشی از دیدگاه مالکیت ما نسبت به هر چیزی از جمله فرزندان است.
متاسفانه برای بسیاری از ما پدر و مادرهای امروزی، فرزند حکم وسیله ای را دارد که در کنار سایر وسایل، زندگی شیرینتری برایمان فراهم کند. وسیله ای مثل ماشین، خانه و یا حتی یک تابلوی تزیینی؛ وسیله ای که روزهای خود را به آراستن آن بگذرانیم و با آن خود را بیشتر سرگرم کنیم و بیشتر به دیگران فخر بفروشیم.
وقتی قرار می شود که فرزندی به زندگی ما پا گذارد، آنقدر که برای خرید وسایل اتاقش برنامه ریزی می کنیم، برای تربیت و بزرگ شدنش برنامه نداریم .
آنقدر که مشتاقیم هر چه زودتر جنسیت فرزندمان مشخص شود تا رنگ لباس هایش را به تناسب دختر و پسر بودنش انتخاب کنیم؛ دنبال این نیستیم که بگردیم و ببینیم رفتارمان به تناسب جنسیت فرزندمان چطور باشد.

همین می شود که کم کم فرزندی که مدتها انتظار آمدنش را کشیده بودیم تبدیل می شود به بار سنگینی که یارای تحملش را نداریم .
این روزها پای درد و دل بسیاری از پدر و مادرها که می نشینیم چنان از دختر یا پسر هفت هشت ساله و دختر و پسر نوجوان خود می نالند و شکایت می کنند که انگار در مورد یک هیولا یا یک جنایتکار حرفه ای صحبت می کنند، که دفعتا از یک سیاره دیگر پایش به خانه آنها باز شده است؛ و فراموش می کنند که این فرزند، نتیجه بی توجهی خود آنها در تربیت یک موجود الهی است.
این روزها ما آنچنان خود را مالک فرزندهایمان می دانیم که فراموش می کنیم فرزندان اماناتی هستند از سوی خدای بزرگ تا وظیفه خطیر تربیت و پرورش را در قبال آنها به جای آوریم .

رمز پرورش و تربیت فرزندان سالم و صالح در قدم اول به یاد سپردن امانت بودن آنهاست و در قدم بعد فارغ شدن از خود است. باید خودمان را فراموش کنیم و در هر قدمی که در این مسیر بر می داریم پیش از آنکه به فکر منافع خودمان باشیم به مصلحت های فرزندمان بیاندشیم .
یکی از موضوعاتی که توجه به آن نقش به سزایی در تربیت فرزندان دارد توجه به تفاوت های جنسیتی آنها است. این تفاوت ها از همان بدو تولد با فرزندان ما همراه می شود و توجه به آنها به مراتب فراتر از انتخاب رنگ لباس برای آنها می باشد .
خانواده اولین و بهترین جایی است که فرزندان می توانند هویت خود را در آن به خوبی درک کنند .
شواهد نشان می دهد دخترانی که در آغوش پر مهر و محبت خانواده بزرگ می شوند و شخصیتشان مورد احترام قرار می گیرند و با ابعاد مسئولیت های خطیری که در آینده قرار است بر عهده بگیرند آشنا می شوند، بر اهمیت و کرامت شأن و جایگاهشان واقف می شوند و می آموزند که این گوهر نایاب را در کوچه و خیابان چگونه در تعاملات اجتماعی مدیریت و هدایت کنند.
پسرانی هم که در خانواده با مفهوم مسئولیت و مسئولیت پذیری آشنا می شوند و لذت حمایت و مراقبت از دیگری را می چشند و با حدود و چارچوب های متعارف با وجود پسرانه خود خو می گیرند و حد و مرز حقوق، تکالیف و روابط خود را به عنوان یک مرد در جامعه می آموزند، در آینده در عین حفط احترام بانوان و دختران جامعه به خود اجازه تعرض به حریم آنها را نمی دهند.

بار تمام این آموزش ها بر عهده پدر و مادر است؛ چه در بحث الگو سازی و آموزش رفتاری و چه در زمینه دادن اطلاعات صحیح در مورد هویت و جنسیت و سایر مسائل مرتبط، پدر و مادر نقش بسیار مهمی در زندگی فرزندان بازی می کنند.
پدر و مادری که قصد دارند فرزندان سالم و متعهدی تحویل جامعه دهند تا بتوانند از عهده بار مسئولیت های اجتماعی و خانوادگی خود بر بیایند، در وهله اول می بایست روی رفتارهای خود کار کنند تا الگوی درست و موجهی را به فرزندان شان عرضه کنند و در گام بعدی با روش ها و شیوه های انتقال مفاهیم مرتبط با هویت، جنسیت و مسئولیت های فرزندانشان آشنایی کامل پیدا کنند تا بتوانند با ایجاد یک رابطه صحیح بین خود و فرزندان شان به عنوان یک دوست و راهنمای مطمئن در تمامی مراحل شکل گیری هویت وی، اطلاعات صحیحی را در این مورد به فرزندان شان منتقل نمایند، و از دریافت اطلاعات نادرست از منابع غیر مطمئنی چون هم کلاسی ها، اینترنت و… توسط فرزندانشان جلوگیری کنند.

بسیاری از دختران و پسرانی که امروز اسیر ارتباطات نابهنجار و نامتعارف می شوند در جریان هویت جویی خود یا از الگوی صحیحی برخوردار نبوده‌اند و یا نتوانسته اند در برابر پرسش های فطری خود در مورد هویت و چرایی وجودشان پاسخ های درستی از منابع مطمئن دریافت نمایند و متاسفانه با دریافت اطلاعات غلط، درک اشتباهی از وجود، ماهیت و جنسیت، عشق، عاطفه خود پیدا کرده اند .
پدر بودن یا مادر بودن مسئولیت خطیر، سنگین و در عین حال ارزشمندی است که مانند هر مسئولیت و تخصص دیگری به توجه، صرف وقت و آموزش نیاز دارد و حاصل این همه سختی و مشقت فرزندانی است که هم موجب افتخار خانواده می شوند و هم سلامت و تعهد جامعه آینده را تضمین می کنند.
                                                                                                                                   کاری از گروه سبک زندگی باحجاب